Në pyetjen nr. 3 2021 inspektorati i punës thekson se në përllogaritjen e detyrimit të vendosjes së detyrueshme L 68 1999, punonjësit e zgjuar duhet të konsiderohen të barabartë me punëtorët që kryejnë punën e tyre në kompani.
Dyshimi u ngrit nga Këshilli Kombëtar i Urdhrave të Konsulentëve të Punës mbi bazën e faktit se ky përjashtim vlen për punonjësit e largët, një metodë e ngjashme e kryerjes së punës që zhvillohet jashtë selisë qendrore të kompanisë dhe me “qëllim të përbashkët punë-jetë balanconi metodat private dhe të lidhura me punën, si dhe metoda të ngjashme fleksibël organizative”
Inspektorati përgjigjet në detaje duke u bazuar edhe në indikacionet e Zyrës Legjislative të Ministrisë së Punës. Në fakt, propozohen disa dallime midis dy llojeve të punës dhe nënvizohen ndryshimet rregullatore, duke specifikuar në veçanti se nuk zbatohet një interpretim i gjerë i ligjit për punën në distancë. Le të shohim më në detaje
Vendosja e detyrueshme e personave me aftësi të kufizuara dhe puna në distancë
Detyrimi i punëdhënësve publikë dhe privatë për të punësuar persona me aftësi të kufizuara përcaktohet me ligjin e sipërpërmendur nr. 68 i vitit 1999, i cili përcakton se “[…] për qëllimet e përcaktimit të numrit të personave me aftësi të kufizuara që do të punësohen, të gjithë punëtorët e punësuar sipas një kontrate pune vartëse llogariten normalisht midis punonjësve” (neni 4, paragrafi 1, si i ndryshuar nga neni 4, pika 27, germa a ), të ligjit nr. 92/2012). Theksohet se ligji identifikon shprehimisht kategoritë e punëtorëve që nuk mund të llogariten për llogaritjen e kuotës rezervë.
Neni 23 i dekretit legjislativ. 15 qershor 2015, n. 80, përcakton përjashtimin e “punëtorët e pranuar në telepunë duke llogaritur kufijtë numerikë të përcaktuar me ligje dhe marrëveshje kolektive për zbatimin e rregulloreve dhe institucioneve të veçanta ”.
Sipas inspektoratit, ky përjashtim vjen nga përpjekja për të inkurajuar punën në distancë, e cila nuk ka pasur përhapje të veçantë pavarësisht se është futur në ligj disa kohë më parë (2004) dhe pavarësisht potencialit të saj,
Punë inteligjente dhe vendosje e detyrueshme
Në të kundërt, puna e zgjuar , thotë inspektorati, ka lindur në një kontekst më të hapur ndaj përdorimit të mjeteve teknologjike në distancë, përfshin fleksibilitet më të madh dhe tenton të favorizojë një organizim pune të bazuar në objektiva, pa iu referuar kohës dhe vendit të performancës.
Për më tepër, ajo ka rregulloren e saj specifike (nenet 18-23 të ligjit nr. 81/2017), e cila nuk përfshin asnjë dispozitë të ngjashme me atë të nenit 23 për punën në distancë, e cila përjashton shprehimisht punëtorët e shkathët nga fuqia punëtore e kompanisë.
Në fund, specifikon se rastet e përjashtimit të parashikuara në nenin 4, pika 1, të ligjit nr. 68/1999, duke qenë shteruese në natyrë, nuk i nënshtrohen interpretimit analogjik apo të gjerë. Kjo natyrë e detyrueshme është sanksionuar nga Gjykata e Kasacionit me vendimin e datës 4 shkurt 2016 n. 2210, ku thuhet se “dispozitat e ligjit nr. 68/1999, si lex specialis “për mbrojtjen e përfshirjes dhe integrimit në punë të personave me aftësi të kufizuara në botën e punës”, mbizotërojnë mbi ato të natyrës së përgjithshme.
Në mbështetje të dallimit të mundimshëm të bërë, ai ende kujton arsyetimin e normave ndërkombëtare të Konventës së OKB-së të 13 dhjetorit 2006, Kartës së Nicës për të drejtat themelore të Bashkimit Evropian (neni 26) dhe Kartës Sociale Evropiane (neni. 15) që synon garantimin e mbrojtjes së përforcuar të personave me aftësi të kufizuara: për të mos cenuar logjikën gjithëpërfshirëse të legjislacionit të posaçëm, ligji 68/1999 thotë se nuk lejohen përjashtime në lidhje me personelin e zgjuar të punës në drejtim të llogaritjes së kuotës rezervë.
Burimi: Inspektorati Kombëtar i Punës
No comment yet, add your voice below!